ആത്മരോദനം

.......................................................................
അന്തരാത്മാവില്‍ നിന്നും ആരോ
എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറയുന്നു.
ഒന്നും വ്യക്തമായ് കേള്‍ക്കുവാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.
തണുത്തുറഞ്ഞൊരു  മഞ്ഞു മലപോലെ  
ഇന്നെന്‍ ഹൃദയം മരവിച്ചിരിക്കുന്നു.
എന്തിനെന്‍ ഹൃദയമേ വീണ്ടും തുടിക്കുന്നു
ഉണങ്ങാത്തോരായിരം   മുറിവുമേന്തി
വീഴാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴും
ആരൊക്കെയോ പറഞ്ഞിടുന്നു
സഹിക്കുക എല്ലാം വിധിയാണെന്ന് കരുതുക.
ഓരോ രാത്രിയിലും ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു
പ്രഭാതം കാണാന്‍ ഞാന്‍ ഉണ്ടാകരുതേ എന്ന്
പക്ഷെ പ്രഭാതങ്ങള്‍ വീണ്ടും എന്നെ
സ്വാഗതം ചെയ്തിടുന്നു.
ചുറ്റും പരിചയമുള്ള മുഖങ്ങളാണെങ്കിലും   
ആരും തമ്മില്‍ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തൊരു  ഭാവം.
കുസൃതി നിറഞ്ഞോരി കുഞ്ഞിനുമാത്രം
എല്ലാവരും പ്രിയപ്പെട്ടവര്‍.
എല്ലാം കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തില്‍ ചെയ്ത
പാപങ്ങള്‍ക്കുള്ള ശിക്ഷ ആയിരിക്കാം.
ഈ ജീവിതം ഞാനേറെ വെറുത്തു
തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
എങ്കിലും അറിയാതെ അടുത്തുപോയ
ചിലരോക്കെയുണ്ട്.
ഏകാന്തതയില്‍  വെന്തുരുകുമ്പോള്‍
മനസിനാശ്വാസം ആ മുഖങ്ങള്‍ മാത്രം.
........................................................................